different between tichel vs tinchel

English

Etymology

From the German/Austrian Tuch, or cloth, with Bavarian diminutive "erl".

Noun

tichel (plural tichels)

1. a headscarf worn by married Jewish women in compliance with the code of modesty known as tzeniut.

See also

• mitpachat

Anagrams

• Leicht, Leitch, chilte, eltchi

Dutch

Etymology

From Proto-Germanic *tigul?, from Latin t?gula. More at tegel.

Pronunciation

• IPA^(key): /?t?.x?l/
• Hyphenation: ti?chel
• Rhymes: -?x?l

Noun

tichel m (plural tichels, diminutive ticheltje n)

1. roof tile

   Synonym: dakpan

2. brick
   • 1842, Franz Ludwig Zahn, "S 6. Torenbouw van Babel", in Bijbelsche geschiedenissen, tr. from German, J. Noordendorp (publ., revised ed., 1867), page 15.

     Maar het geschiedde als zij tegen het Oosten togen, dat zij eene laagte vonden in het land Sinear, en zij woonden aldaar; en zij zeiden een ieder tot zijnen naaste: Kom aan, laat ons tichelen strijken en wel doorbranden; en de tichel was hun voor steen en het lijm was hun voor leem.

   Synonym: baksteen

3. flagstone

   Synonym: tegel

English

Alternative forms

• tinchill

Etymology

From Goidelic/Scottish Gaelic timchioll (“a circuit, compass”).

Noun

tinchel (plural tinchels)

1. (Scotland) A circle of sportsmen, who, by surrounding an extensive space and gradually closing in, bring a number of deer and game within a narrow compass.

Anagrams

• linchet